Nakon više od 2000 godina međunarodni tim naučnika otkrio je tajnu jedne od najdugovečnijih ljudskih kreacija - rimskog betona.

Drevni Rimljani bili su vrhunski inženjeri. Njihovi putevi, akvadukti i hramovi još uvek se dobro drže uprkos svim nepogodama koje su ih pogodile tokom proteklih vekova.

Jedna takva struktura koja je godinama fascinirala geologe i inženjere jeste rimska luka. Tokom protekle decenije, istraživači iz Italije i Sjedinjenih Država analizirali su 11 luka na Mediteranu konstruisanih od rimskog betona, koje su uglavnom bile stare oko 2000 godina i ustanovili da su gotovo netaknute usprkos morskim talasima.

Današnji cement ne može ni da mu priđe

- Materijal koji se danas najčešće upotrebljava, portland cement, ne može se meriti s rimskim betonom. U moru može biti manje od 50 godina i tada počinje da erodira - kaže Marija Džekson, naučnica s kalifornijskog univerziteta Berkli i članica istraživačkog tima koji je otkrio je zašto je rimski beton tako moćan.

Analiza tog rimskog betona, kako veruju naučnici, otkrila je drevni recept i ukazala koliko je rimski beton stabilniji i da manje uništava okolinu.

- Problem je u tome što se proizvodnjom portland cementa ispušta sedam posto od ukupne količine ugnjen-dioksida koju u vazduh ispušta celokupna industrija - kazao je Paolo Monteiro, profesor sa Berklija.

U čemu je štos?

Tajna rimskog betona leži u jedinstvenoj formuli minerala i tehnici proizvodnje.

Rimljani su napravili beton mešajući kreč i vulkanske stene. Matrijal uronjen u more odmah bi izazvao snažnu hemijsku reakciju. U kreč bi ušla voda i reagovala sa vulkanskim pepelom i učvrstilo celu smesu.