Dok transkripcija, odnosno prijevod značenja, kada je riječ o japanskim imenima, nije nikad dovoljno precizan jer često se događa da čak i imena koja zvuče slično, imaju u potpunosti različita značenja.

Početkom 3. stoljeća japanci prisvajaju "kanji" - kineski piktografski sistem pisma, koji se do današnjeg modernog japanskog jezika zakomplicirao u tom smislu da se riječi, odnosno znakovi, mogu čitati na nekoliko načina i imati nekoliko značenja. Tom logikom, znak može predstavljati japansku riječ koja je, ustvari, zvučna imitacija kineskog originala ili može biti japanska riječ koja se izgovara drugačije od japanskog originala. Nezanemarivo je i slaganje znakova, jer isti znak, postavljen u odnos s različitima, daje u potpunosti novo značenje. Ono što vrijedi za jezik općenito, vrijedi, naravno, i za osobna imena.

Imena u japanskom formiraju se dodavanjem jednog od nekoliko sufikasa iz izabranog korijenskog simbola. Neki od najčešćih sufiksa su ko (dijete), otoko (dječak), mi (lijep) ili ichi, ni, san, shi (jedan, dva, tri, četiri).

arti-200011064070006 arti-200011064069006